Bewogen transatlantische cruise met de MSC Opera

Een cruise is meestal puur ontspannen en genieten, maar soms maak je ook wel eens wat mee. Zo was ik met mijn vriend ooit op de Costa Mediterranea toen er al de eerste nacht, tussen Miami en Key West, een vrouw overboord ging. Is ze gevallen, gesprongen of geduwd? We zullen het nooit weten. Een andere belevenis was een ‘opstand’ van Nederlandse cruisetoeristen tijdens een transatlantische cruise van Brazilië naar Amsterdam.

Op het programma van deze zeer aantrekkelijk geprijsde cruise van drie weken met de MSC Opera stonden Sao Paulo, Santos, Rio, Salvador en Recife in Brazilië, de Kaapverdische en Canarische eilanden, Lissabon, Vigo, Le Havre, Southampton en Amsterdam. En eventueel nog een tiental dagen verder naar de Baltische zee.

We boekten de cruise op een Nederlandse website en onze vlucht naar Sao Paulo vertrok dan ook vanuit Schiphol. Het sneeuwde toen we opstegen en het was tropisch warm toen we landden. De volgende ochtend regende het terwijl we met de bus (een vijftigtal Nederlanders en wij twee) vanuit Sao Paulo door het adembenemende tropisch regenwoud naar Santos, de vertrekhaven van onze cruise, reden. Santos (‘heiligen’) ligt in een baai aan de voet van de bergen en leek ons het bezoeken zeker waard, maar we kwamen er pas in de late namiddag toe en moesten onmiddellijk inschepen op de MSC Opera. Wat later vertrokken we naar Rio.

Niet op ons gemak in Brazilië

Rio de Janeiro moet, zeker na de recente Olympische spelen, niet echt meer voorgesteld worden. Maar… wij zijn maar een uurtje aan wal geweest. We liepen blijkbaar in een onveilige richting, met veel daklozen die op straat sliepen, en werden door de toeristenpolitie aangemaand om ons fototoestel te verbergen en in een andere richting te lopen. Dat deden we ook: rechtstreeks terug naar het schip.

De dagen daarna bezochten we Salvador de Bahia en Recife, en hoewel de mensen heel vriendelijk waren, voelden we ons nooit meer echt op ons gemak.

Over de evenaar

Vanuit Recife begon de oversteek van de Atlantische Oceaan, zodat we enkele dagen alleen maar zee zagen. Maar aan boord viel er heel wat te beleven, want we kruisten de evenaar. En dat betekent dat de passagiers en bemanningsleden aan Neptunus, de zeegod met de drietand, ‘moeten voorgesteld worden’. Dit Neptunusritueel kent verschillende vormen, maar op de Opera was het zo dat talrijke (vrijwillige) dopelingen werden ingesmeerd met groene zeep, eieren en bloem en dan in het zwembad werden gegooid. Het spektakel duurde enkele uren en zorgde voor veel jolijt.

Nederlandse oproer

We waren de evenaar nog maar gepasseerd toen het ons begon op te vallen dat de Nederlandse cruisepassagiers in groepjes druk zaten te discussiëren en te palaveren. Na enkele dagen hoorden we wat het probleem was. Blijkbaar hadden de Braziliaanse passagiers de cruise veel goedkoper kunnen boeken, én waren de fooien in hun prijs inbegrepen (die fooien, zo’n 10 euro per dag, zijn verplicht op elke cruise, en vormen een belangrijk deel van het loon van de bemanning).

Dat konden de Nederlanders natuurlijk niet zomaar niet laten gebeuren: zij wilden ook geen fooi meer betalen. Het gemor bleef maar duren en de sfeer aan boord werd zelfs een beetje grimmig, zodat de kapitein uiteindelijk niet anders kon dan iedereen de vrije keuze te laten: wel of niet een fooi betalen. De meeste passagiers hebben, zoals wij, de fooi betaald die was afgesproken. Wat de Nederlanders betaald hebben? Je mag twee keer raden.

Nog meer problemen op de MSC Opera

De cruise verliep verder voorspoedig en het was mooi en zacht weer bij de ontscheping in Amsterdam. Heel wat Nederlanders hadden blijkbaar ook nog de trip naar de Baltische steden geboekt en bleven aan boord.

We waren nog maar een paar dagen thuis toen de MSC Opera plots overal het tv- en krantennieuws haalde. Het schip kreeg problemen in de Baltische Zee (dat was het vervolg van de route die vertrok uit Santos). In een Nederlandse krant lazen we: “Het schip, waar zich een onbekend aantal Nederlanders op bevinden, dobbert al twee dagen stuurloos ter hoogte van het Zweedse eiland Gotland. De riolering is verstopt geraakt doordat er geen elektra meer aan boord is. ‘De stank is ondraaglijk’, vertelde de heer Kolleman, een Nederlandse passagier vanmiddag. ‘De hygiëne aan boord begint alarmerend te worden’. Er zouden handtekeningen verzameld zijn voor de kapitein, om zo snel mogelijk sleepboten te regelen. Kolleman vertelt dat hij niet weet waarom de kapitein niet direct hulp inschakelde”.

Ze hadden maar hun fooien moeten betalen, was mijn eerste gedachte.