Met de Norwegian Getaway van Athene naar Istanboel en terug

via de mooiste Griekse eilanden



Redactie cruisetips.be, oktober 2024

Norwegian Cruise Line is, samen met MSC Cruises, al vele jaren een van onze favoriete cruiserederijen. We ontdekten de voordelen van Freestyle cruisen tijdens een trans-Atlantische reis met de Norwegian Jade in 2016, en hadden ondertussen ook heel aangename ervaringen in de Caraïben met de Norwegian Sky en in de westelijke Middellandse Zee met de Norwegian Gem. Dit keer kozen we voor de Norwegian Getaway en de oostelijke Middellandse Zee.


De vertrekhaven was Athene, zodat we eindelijk die stad eens konden bezoeken, en daarna ging het door de Egeïsche Zee via de Dardanellen en de Zee van Marmara richting Istanboel. Op de route terug deden we nog vijf van de mooiste Griekse eilanden aan.


Ons reisverslag.




Dag 1: vlucht naar Athene, inchecken in hotel

Net zoals bij onze vorige reizen boekten we bij Brussels Airlines, vanuit Zaventem, maar we hadden een beetje pech: de vlucht vertrok ruim een half uur te laat. Op zich nog niet echt een probleem, maar toen op de luchthaven van Athene ook het ophalen van onze bagage in het honderd liep (onze koffers kwamen zonder verwittiging plots op een andere band terecht dan degene waaraan we stonden te wachten), werd onze planning voor de eerste dag toch grondig in de war gestuurd. In plaats van rond 16 uur in het hotel aan te komen was dat 18 uur. Daardoor hadden we maar een uurtje daglicht meer (ook al door het uurverschil, het is 1 uur later in Athene), om de weg naar het Syntagmaplein en de haltes van de hop-on-hop-off bussen te verkennen. Daarna was het al tijd om ergens te gaan eten. Dat is in Athene geen probleem, er zijn enorm veel restaurants en andere eetgelegenheden.


Het was het al erg donker toen we de weg terug naar het hotel moesten zien te vinden. Dat bleek niet makkelijk. Op ons stadsplan van de Michelingids stonden de straatnamen in ons alfabet (Latijns of Romaans heet dat) maar alle straatnaambordjes waren in Cyrillisch schrift (nieuwgrieks: Ελληνικό αλφάβητο = ellinikó alfávito). Na een tijdje zagen we wel wat overeenkomsten tussen bepaalde letters en zo kwamen we toch nog goed terecht binnen een redelijke tijd.


Ons hotel, Arcade in de Aioloustraat (ook Eolou genoemd en in het Grieks: Οδός Αιóλου) waar we twee nachten geboekt hadden, viel heel goed mee. Rustig maar toch vrij centraal gelegen, lekker ontbijt, vriendelijk personeel.


Dag 2: Athene

Voor onze hop-on-hop-off-tour (ideaal om een stad te verkennen als je niet veel tijd hebt) kozen we eens niet voor de rode Big Bus Tours maar voor de blauwe bussen van Sights of Athens. In de eerste plaats omdat dat de enige bussen in Athene zijn waar je Nederlandstalige audiobegeleiding hebt, maar ze bleken ook de goedkoopste (15 euro per persoon).

De volledige tour langs de bekendste bezienswaardigheden van Athene duurt zo’n anderhalf uur. We hebben die 1 keer volledig gedaan, en zijn dan nog enkele haltes blijven zitten, tot we weer in de buurt van de Acropolis waren. Vandaar kan je tot de ingang van het Parthenon wandelen en dat moet je toch ooit in je leven eens gezien hebben. Maar eerlijk gezegd is dat volgens ons een van de weinige bezienswaardigheden in Athene die echt de moeite waard zijn.

Van de Acropolis kan je vrij gemakkelijk te voet terug naar het  centrum (wel opletten, de straatstenen zijn soms erg glad), via de bekende wijken Plaka en Monastiriki. Je komt dan nog langs de Romeinse Agora, enkele mooie kerken en heel veel winkeltjes en caféterrasjes.

We bezochten ook nog de indrukwekkende Centrale markt (Varvakeios) met vooral heel veel vlees- en vis, en gingen kijken naar de aflossing van de wacht voor het Koninklijk Paleis op het Syntagmaplein (zie video hiernaast). Die zijn beide ook de verplaatsing waard.

Het was veel minder warm dan we verwacht hadden, zo’n 23 graden en bewolkt, de tweede dag zelfs enkele regenbuien.

Samengevat: Athene is een stad die je zeker eens moet bezoeken, maar een tweede keer is, wat ons betreft, niet nodig.

 

Dag 3: Athene + inschepen op de Norwegian Getaway

We mochten niet voor 12 uur inschepen, dus hadden we nog even de tijd om naar het beruchte (= onveilige) Omoniaplein te wandelen en wat winkeltjes te bekijken. Overdag ziet dat plein er best aardig en vriendelijk uit, maar er hangen zelfs dan heel wat daklozen en ongure figuren rond.

Rond 11 uur namen we de taxi naar de cruisehaven, die ligt in Piraeus (in het Grieks: Πειραιά). Dat is eigenlijk niet ver van het centrum van Athene, zo’n 12 km, maar er zijn op die route altijd veel files, dus was het maar goed dat we een uur voorzien hadden voor die verplaatsing.

Het inchecken verliep bijzonder vlot, zelfs sneller dan ooit: op minder dan 10 minuten waren we aan boord. Nochtans was dit de vertrekhaven waar meer dan drieduizend passagiers aan hun reis begonnen en. Heel goed georganiseerd dus.







Dag 4: Thessaloniki

Cruiseschepen meren hier aan aan een pier vlakbij centrum. Vanaf het schip tot de eigenlijke Port Passenger Terminal worden gratis shuttlebussen ingelegd. Vooral voor de veiligheid (er rijden ook vrachtwagens over die pier), want ver is het niet.


De belangrijkste bezienswaardigheid in Thessaloniki is de Witte Toren (ooit de Bloedtoren genoemd, nu het Byzantijns Museum) op het einde van de Nikis-boulevard. Je kan die vanaf het cruiseschip zien liggen, maar het is toch ruim een half uur wandelen tot daar.


Niet ver van die Witte Toren vind je de Galeriusboog en de Galeriusrotonda, beide gebouwd op bevel van de Romeinse keizer met die naam. Het blift verrassend hoe die indrukwekkende oude gebouwen in het centrum van de stad zo goed bewaard zijn gebleven.


Ook het bezoeken waard zijn de Agia Sofia en het Aristotelesplein.


Het geboortehuis van Atatürk zou hier ergens te vinden moeten zijn, maar wij hebben het niet gevonden. De Grieken maken niet echt graag reclame voor Turkse helden.


Al bij al vonden wij Thessaloniki interessanter en mooier dat Athene.









Dag 5: Izmir

Dit is een stad die al duizenden jaren oud is, en onder haar vroegere naam Smyrna een van de belangrijkste plaatsen langs de Zijderoute was. We keken dus echt wel naar deze dag uit, ook al omdat we hier heel lang geleden al eens geweest waren.


Volgens onze informatie (gevonden op de overigens uitstekende website whatsinport.com), zouden de schepen hier aanmeren op nauwelijks 5 minuten wandelen van de Alcansakpier, met winkeltjes, en op 25 minuten van het hart van de stad: de Konakwijk. Dat viel wel serieus tegen, al die bestemmingen lagen veel verder van onze aanlegplaats, we deden er bijna een uur over voor we aan de Konakpier waren. En die bleek dan nog totaal oninteressant, daar zijn maar enkele winkels en een groot restaurant meer open.


Heel origineel in Izmir is het stratenplan dat je bij de toeristische informatiekiosken krijgt. Daarop zijn drie routes in kleuren aangeduid: een blauwe, een rode en een gele route. En die kleuren zijn ook op de straat geschilderd! Je kan dus (in principe) onmogelijk je weg verliezen. Wij volgden de blauwe route, die langs de zee loopt, via de Alcansakpier, het Gundogduplein, het Cumhurlyetplein en de Konakpier naar het mooie Atatürkplein met de de Konakmoskee en de klokkentoren en dan via een vidauct naar de de Kemeralti bazaar. Maar in de smalle straatjes van die bazaar (naar verluidt de grootste van Turkije) liepen we toch verloren en moesten we de weg vragen. Uiteindelijk zijn we ook via die blauwe route teruggekeerd naar het schip, de rode route hebben we niet gevonden.

Een bezienswaardigheid in Izmir die we zeker zouden bezoeken als we wat meer tijd hadden is de Tarihi Asansör. Zoals de naam doet vermoeden is dat een lift die het lagere deel van de stad (gratis) verbindt met de hoger gelegen wijken. Niet alleen praktisch maar volgens de foto’s die we ervan zagen ook een mooi gebouw.




 

Dag 6: Istanboel

Cruiseschepen meren aan in de nieuwe Galataport op een kwartier wandelen van de Galatabrug.

Istanboel is bijzonder fier op deze nieuwe havenvoorzieningen die als enige ter wereld volledig ondergronds zouden zijn. Wij vinden de Galataport vooral veel te groot, je moet er vele honderden meter zomaar omlopen, en heel ongezellig. Met oorlogsschepen op loopafstand. Daar hebben we er trouwens veel van gezien tijdens deze cruise, zowel in Turkse als in Griekse havens.


Onmiddellijk in de buurt van de cruisehaven heb je het Istanbul Modern Museum (van architect Renzo Piano) en heel wat, ook moderne, bars, restaurants en winkels.


Als Belg kan je normaal gezien Turkije binnenkomen met alleen maar je identiteitskaart, maar als je via deze haven komt moet je een Istanbul Landing Card kunnen tonen. Die bezorgde Norwegian ons op voorhand in onze kajuit.


Wij waren hier beiden zo'n 50 jaar geleden al eens geweest en later nog enkele keren, zodat we alle toeristische trekpleisters al voldoende gezien hadden. Istanboel is en blijft een enorm drukke, lawaaierige stad, met auto’s, brommers en motorfietsen die langs alle kanten op je af komen en weinig respect hebben voor verkeerslichten. Om de honderd meter kom je wel een moskee tegen waaruit vaak luide gezangen/gebeden worden omgeroepen. Niet echt iets voor rustzoekers.

Het schip bleef hier een nacht liggen. Vanop het dek hadden we zicht op een vijftal moskeeën.


Wij wandelden de eerste dag over de Galatabrug naar de mooie Indische Kruidenbazaar, ook bekend als de Egyptische Bazaar (in het Turks: Mısır Çarşısı), en verder door de straatjes van de grote bazaar. Heel veel riemen, handtassen en portefeuilles van alle grote merken aan spotprijsjes. En verder liepen we zomaar wat rond in die heel toeristische wijk met onder meer de Nieuwe Moskee (Yeni Cami).

 

Dag 7: Istanboel

De tweede dag wandelden we via de Tophanewijk (met veel Turkse kunst) naar het Beyoğluistrict en langs de een van de bekendste winkelstraten van Istanboel: Istlikal Cadessi (Onafhankelijkheidslaan) waar onder meer Agatha Christie regelmatig verbleef in het hotel Pera Palace (kamer 411). Naast dat hotel is nu een Madame Tussauds waar de schrijfster in de vitrine staat met een keteltje thee in haar hand.

Vandaar is het niet ver meer naar het bekende Taksimplein. Daar moet je je beurt afwachten om een fotootje te kunnen nemen.


En dan terug naar het schip.



Dag 8: Mykonos

Hier waren we op 9 april van dit jaar nog met de kleinkinderen tijdens onze cruise met de MSC Lirica vanuit Venetië.

(hier lees meer daarover >>>).


De cruiseschepen gaan voor anker in de buurt van het haventje van Tourlos op zo’n 2,5 km van Mykonos-stad. De passagiers worden met tenders (dat zijn meestal de reddingsboten van de schepen, soms boten van de plaatselijke bevolking) aan wal gebracht en, deze keer, met een bus tot vlakbij het centrum van Mykonos-stad vervoerd.


Dit was de eerste dag tijdens deze cruise dat het echt warm was, ongeveer 30 °C.

Het was hier bijzonder druk met liefst 6 cruiseschepen die voor anker lagen. Dat zijn toch al vlug 10.000 of meer toeristen op een dag. We hebben er alle begrip voor dat hier weldra een toeristentaks zal ingevoerd worden.

Doordat al die toeristen ongeveer tegelijkertijd dezelfde weg moesten volgen, ben ik (Mark) hier tegen een stenen bankje gelopen, dat ik door de mensenmassa niet gezien had, en ben lelijk gevallen. Wat later viel een wat zwaardere vrouw ook over zo’n bankje. Die had zich blijkbaar nog meer pijn gedaan. Die bankjes kunnen daar dus beter weggehaald worden.


Mykonos-stad is overigens heel mooi, met smalle, heuvelachtige, bochtige straatjes. Alle huizen zijn witgekalkt en hebben kleurrijke houten luiken en deuren. Water is hier altijd schaars geweest, daarom hebben bijna alle huizen hier platte daken om zoveel mogelijk regenwater op te vangen.

Er zijn wel iets te veel toeristische winkeltjes, bars en restaurants, vooral langs de kade.


Dé foto die je hier zeker moet maken is die van de wereldberoemde windmolens die je vooral vanaf het hoogste punt van de stad ofwel vanuit de wijk Klein Venetië goed kan zien.



Dag 9: Paros

Dit Grieks eiland hadden we nog nooit bezocht. Het is ook minder toeristisch, je kan bijvoorbeeld vanuit België geen rechtstreekse vluchten boeken naar Paros en er komen niet zo veel cruiseschepen langs. Er is dan ook maar een kleine haven, de passagiers worden met tenders aan wal gebracht. Vanuit die haven vertrekken er wel vrij veel veerboten, vooral naar Kreta. Aan de haven staat een mooie windmolen en er liggen tientallen (vissers)bootjes.

Het stadje zelf (dat heet eigenlijk Parikia maar niemand gebruikt die naam) is ook mooi en rustig met, zoals op alle Griekse eilanden, veel kleine witte huisjes met mooi geschilderde ramen en deuren en vaak met bloemen versierd..


De enige bekende bezienswaardigheid hier is de Byzantijnse kerk Panagia Katapolian. Maar je hebt hier ook een mooie strandboulevard met niet overdreven veel bars en restaurants en maar enkele hotels. We kregen onmiddellijk zin om hier eens een keertje op vakantie te komen.

Weetje: Paros was (en is nog steeds een beetje) beroemd vanwege zijn marmer (o.a. de Venus van Milo is uit dit marmer gebeeldhouwd).



Dag 10: Rhodos 

Hier meren de cruiseschepen aan vlakbij het centrum van Rhodos-stad, op zo’n 10 minuten wandelen van de belangrijkste toegang: de Marinepoort.


Deze nog volledig ommuurde stad (Unesco Werelderfgoed) is echt de moeite waard. Heel mooi, zelfs indrukwekkend.

Wat je zeker moet gezien hebben: de Straat van de Ridders (Odos Ippoton) en het Paleis van de Grootmeesters. Ook de moeite waard zijn de Suleiman de Grote-moskee en het plein Plateia Ippokratos met fontein. Maar eigenlijk is heel het oude centrum een bezoek waard.

Interessant in de ‘nieuwe stad’ is het marktgebouw Nea Agora. In de buurt daarvan kan je makkelijk gratis wifi vinden.




Dag 11: Santorini

Dit eiland kennen we vrij goed. We waren hier 14 dagen op hotel in 2006 en de 10de april dit jaar met de kleinkinderen tijdens onze cruise met de MSC Lirica (hier lees je meer daarover >>>).

Cruiseschepen kunnen ook in Santorini niet aanmeren en gaan dus voor anker op zee, vanwaar de passagiers met tenders of shuttleboten naar het kleine havenstadje Skala Firon worden gebracht.

Dat stadje ligt 275 meter onder Fira (of Thira), de hoofdstad van Santorini, die te bereiken is per kabelbaan, of langs een(ezels)pad van ongeveer 600 treden. Beide hebben hun voor- en nadelen. De cabines van de kabelbaan slingeren nogal en je mag geen hoogtevrees hebben, maar 600 trappen omhoog en omlaag, te voet of op een ezel (eigenlijk een muilezel) is ook niet voor iedereen doenbaar.

Omdat we hier nog maar enkele maanden geleden waren, bleven we deze keer beneden in het havenstadje. Er lagen hier maar twee cruiseschepen, maar toch was dat al te veel voor de kabelbaan: er stond een toeristenfile van meer dan honderd meter, en de tenders vanaf de cruiseschepen moesten geregeld een tijdje hun aanvoer onderbreken, omdat er geen plaats was om aan te leggen.

Santorini gaat, net als Mykonos, binnenkort een toeristentaks invoeren en een limiet opleggen aan het aantal cruiseschepen dat hier per dag mag komen.

 

 

Dag 12: Kreta (Heraklion)

Dit eiland kennen we vrij goed, we waren hier drie keer op vakantie (hier lees je meer daarover >>>) en kwamen hier ook langs tijdens onze cruise vanuit Singapore, in 2019 (hier lees je meer daarover >>>).

In 2019 konden we nog aanmeren in de oude Venetiaanse haven, vanwaar je op 5 minuten in het centrum van Heraklion (of Iraklion) bent, deze keer lagen we heel wat verder, in de industriële haven. Daar werden we met een shuttlebus wel tot aan de Kountouriotouboulevard gebracht maar het was toch nog bijna een half uur stappen tot de markt en de winkelstraten.

Heraklion blijft een aangename stad, maar er waren nogal wat werken bezig, onder meer aan het bekende Elefteriasplein. Dus eigenlijk viel ons bezoek deze keer wat tegen.





Dag 13: aankomst in Athene en terugvlucht

Meestal kan je op de dag van het ontschepen nog tot de late voormiddag aan boord blijven, en nog enkele uren van het schip en het lekkere eten en drinken genieten. Nu moest iedereen al om 9.30 uur van boord zijn, wij zelfs al om 8.30 uur. Daardoor waren we uren te vroeg op de luchthaven. En net als tijdens de heenreis was het hier een ramp. Veel te veel volk op een te kleine ruimte, nauwelijks of geen zitplaatsen, totale wanorde bij het aanschuiven bij de handbagagecontrole... En het vliegtuig vertrok een uur te laat.

Niet echt een mooie afsluiter van onze reis, maar zoals al onze vorige cruises was ook deze cruise alweer een heel prachtige ervaring.

 

Meer over het schip, de Norwegian Getaway, lees je (heel binnenkort) hier >>>